Od początku mojej pracy w przedszkolu interesowałam się edukacją teatralną dzieci, gdyż uważam, że kulturę musimy dziecku przybliżać od najmłodszych lat, albowiem tylko dziecko obcujące z nią codziennie będzie uważało ją za coś naturalnego, bez czego nie można się obejść. W przyszłości z takich dzieci mają szansę wyrosnąć wartościowi ludzie potrafiący doskonale współistnieć z innymi. Aby lepiej się przygotować do zaszczepienia tych wartości moim wychowankom musiałam sięgnąć do literatury fachowej. Przeczytałam wiele publikacji właśnie na temat edukacji teatralnej, a także specjalistycznych - o teatrzykach przedszkolnych. Zapoznałam się też gruntownie z historią teatru cieni, ponieważ ta forma teatralna interesuje mnie szczególnie ze względu na swoje piękno, oryginalność i ogromne możliwości.

Moja przygoda z teatrem przedszkolnym rozpoczęła się w latach dziewięćdziesiątych. W roku 1993 napisałam pracę dyplomową na temat inscenizacji oraz ukończyłam kurs "Amatorski teatr lalek" I ^o prowadzony przez p. Ewę Totwen. W tym okresie odbywał się w Gdańsku coroczny Przegląd Teatrzyków Przedszkolnych, w którym uczestniczyłam z moimi dziećmi od samego początku. Od 1994 roku, przez trzy kolejne lata moje przedstawienia były nagradzane, natomiast w 1997 r. uczestniczyłam w pracach jury, za co otrzymałam dyplom uznania od Kuratorium Oświaty. W latach 1994 - 95 byłam członkiem Dyskusyjnego Klubu Teatralnego przy Przedszkolu Nr 67 w Gdańsku - Brzeźnie. Podczas spotkań klubowych wymieniałam doświadczenia z innymi nauczycielkami zajmującymi się edukacją teatralną, dzięki czemu doskonaliłam swoje metody i formy pracy z dziećmi. Tu też, na zajęciach z p. A. Janczewską, poznałam założenia i podstawowe techniki dramy, którą od tej pory na stałe wprowadziłam do swojej pracy wychowawczo - dydaktycznej. W roku 1995 ukończyłam kurs "Reżyseria i animacja lalek" II ^o, który również prowadziła p. Ewa Totwen, a temat mojej kolejnej pracy dyplomowej to "Edukacja teatralna dzieci w wieku przedszkolnym". Przygotowałam wiele różnych przedstawień - początkowo był to głównie teatr cieni:

~ 1995 - "O śniadanku w szpaczej budce" (L. Krzemieniecka "Z przygód krasnala Hałabały") - tu również przygotowałam całość, a tekst mówiły same dzieci;

~ 1997 - "Legenda oliwska" na podstawie prozy J. Sampa - samodzielnie opracowałam scenariusz, nagrałam w Gdańskiej Akademii Muzycznej oryginalną średniowieczną muzykę gdańską, wykonałam całą scenografię i lalki cieniowe oraz scenkę teatru cieni. Wykonawcami zaś byli rodzice moich wychowanków, dyrektor placówki oraz ja. To przedstawienie obejrzały dyrektorki gdańskich przedszkoli, przedszkolaki z Sopotu oraz z naszego przedszkola, a także redaktorka Przeglądu Oświatowego;

Rok 1997 był bardzo ważny dla Gdańska, obchodziliśmy bowiem jubileusz tysiąclecia naszego miasta. Na uroczystość zakończenia roku szkolnego chciałam więc przygotować coś specjalnego, aby nasze przedszkolaki miały swój udział w tak doniosłym wydarzeniu. Niestety, w dostępnej literaturze nie znalazłam niczego, co spełniłoby moje oczekiwania a zarazem było odpowiednie dla małych dzieci. Wobec tego sama napisałam wiersz "Urodziny naszego miasta", który w formie inscenizacji przedstawiłam na uroczystości, występując w roli dziewczynki razem z moimi wychowankami.

W następnych latach jeszcze parę razy zdarzyło mi się pisać wierszyki dla dzieci na spotkania rodzinne w przedszkolu - np. Dzień Babci i Dziadka.

Na pewno byłoby mi łatwiej wykorzystać gotowe utwory literackie autorów piszących dla dzieci, jednak nie zawsze można znaleźć to, czego się aktualnie potrzebuje. Taka sytuacja jest dla mnie sprawdzianem umiejętności rozwiązania problemu.

Były także przedstawienia kukiełkowe oraz tradycyjne, w wykonaniu dzieci:

~ 1996 - "Agata nogą zamiata", do którego wykonałam wszystkie kukiełki, scenografię i podkład muzyczny a także nauczyłam dzieci operowania lalkami;

~ 1999 - "Czerwony Kapturek" - bajka muzyczna w wykonaniu dzieci 4 - 5-letnich, którą przygotowałam wspólnie z koleżanką na zakończenie roku szkolnego;

~ 2000 - "Legendy rozewskie" - tu aktorami były dzieci 5 - 6-letnie a ja przygotowałam scenariusz przerabiając prozę J. Sampa na dialogi, wykonałam kompletną scenografię i rekwizyty, a także nagrałam efekty dźwiękowe (sztorm, burza, wichura, dzwon okrętowy itp.) i wyreżyserowałam całość - kostiumy dla małych aktorów były dziełem rodziców.

~ 2001 - "Śnieżka" wg braci Grimm. Do tej inscenizacji również przygotowałam scenariusz i rekwizyty oraz zajęłam się reżyserią, przy scenografii pomogły mi koleżanki, rytmiczka opracowała całość pod względem muzycznym a kostiumy dla dzieci wykonali rodzice.

~ 2002 - "Jasełka" - przedstawienie przygotowałam i wyreżyserowałam specjalnie na Spotkanie Wigilijne. Przy scenografii pomogła mi koleżanka, oprawę muzyczną zapewniła nasza rytmiczka, natomiast rodzice przygotowali dla dzieci wspaniałe kostiumy.

~ 2002 - "Pożegnanie Żab - Seniorów" - inscenizacja, której scenariusz przygotowałam przerabiając na potrzeby mojej grupy prozę M. Kownackiej. Występowały w niej sześcioletnie 'Żabki', które w ten sposób żegnały siedmioletnich kolegów, czyli 'Żabich Seniorów' - rozpoczynających od września naukę w szkole, reżyserem byłam ja, rodzice zajęli się kostiumami dla małych aktorów, zaś nad całością od strony muzycznej czuwała pani rytmiczka.

~ 2003 - "O żabkach w czerwonych czapkach" - przedstawienie na zakończenie roku szkolnego (wg opowiadania H. Bechlerowej), do którego napisałam scenariusz, skomponowałam piosenkę, opracowałam ruch sceniczny natomiast przy scenografii pomogły mi nauczycielki-plastyczki z 'Pszczółek'. Występowały prawie wszystkie 'Żabki', dla których rodzice przygotowali przepiękne stroje.

~ 2003 - "Jasełka" - również w tym roku przygotowałam jasełka, które obejrzeli rodzice podczas spotkania wigilijnego, a także dzieci z młodszych grup oraz uczniowie I i II klasy zaprzyjaźnionej podstawówki.

~ 2004 - "Żółw" i "Pożegnanie Żab-Seniorów" - dwa przedstawienia, które oprócz wierszy, piosenek i tańców, zaprezentowały Żabki na zakończenie roku szkolnego. Opracowałam scenariusze oraz ruch sceniczny, przygotowałam potrzebne rekwizyty, oprawę muzyczną zapewniła nam niezastąpiona pani Ilonka, zaś przy scenografii pomagała koleżanka z Biedronek. Stroje dla dzieci były - jak zwykle - dziełem rodziców.

Brałam też udział w wystawie kukiełek wykonanych przez gdańskie nauczycielki, gdzie prezentowałam kukiełkę "patyczaka" oraz lalki cieniowe. Wystawa została zorganizowana w 1995 roku dla uczczenia jubileuszu p. Ewy Totwen, osoby wielce zasłużonej dla teatru lalek.