Dzisiaj wielka uroczystość,
Krasnal się ubrał w koszulkę czystą
a Miś ma kokardkę różową
i wygląda w niej bombowo!

Narrator II:

A co dopiero mówić o dzieciach -
śliczne sukienki, spodnie, kołnierze,
spojrzeć, to aż radość bierze.

Narrator III:

Ale jakoś Krasnal nie wyszedł z kącika,
po kryjomu płacze, słone łzy połyka.

Miś (podchodzi do Krasnala):

Krasnalu, Krasnalu, czemu masz łzę w oku?

Krasnal (wstaje, mówi pochlipując):

Nie wiesz Misiu, czemu? Bo dziś koniec roku!
Dzieci nas opuszczają, bo idą do szkoły.
Trudno więc mój Misiu, żebym był wesoły!

Miś:

Gdy Żaby - Seniorzy pójdą już do szkoły,
to tu do nas przyjdą Pszczoły.
Część Żabek zostanie jeszcze trochę z nami,
więc się nie zalewaj łzami!

Krasnal (ociera łzy):

Może masz i rację, Misiu!
Nie warto się smucić dzisiaj.

(z oddali dochodzi coraz głośniejszy płacz i krzyk)

Narrator IV (zdziwiony):

Co to za krzyki z kącika lalek?!
Nie rozumiem tego wcale!
Jakieś płacze i hałasy!

(Lalki krzyczą i tupią nogami)

Lalka I:

My chcemy do pierwszej klasy!!!

Lalka II:

Chcemy piórnik i tornister!

Lalka III:

Chcemy także książki wszystkie!

Krasnal (podbiega do Lalek):

Cicho, lalki! Hola, hola!
Nie ruszycie się z przedszkola!
Nowe dzieci tutaj przyjdą,
i dbać o was one będą.

Narrator V (zwraca się do Lalek):

Tak jest urządzony świat,
że gdy ma się siedem lat,
kończy się przedszkole -
zaczyna się nauka w szkole.

Miś (również podchodzi do Lalek):

Więc nie krzyczcie moje lale,
bo to nie pomoże wcale!
(Lalki przestają krzyczeć)

Krasnal:

Pożegnajcie dzisiaj dzieci,
czas wakacji szybko zleci,
a we wrześniu się spotkamy
z nowymi przedszkolakami.

(Lalki podchodzą do siedzących Żab - Seniorów)

Lalka I:

Dobrze nam było z wami,
lecz się już dzisiaj żegnamy.

Lalka II:

Bądźcie mądrymi uczniami,
wspominajcie nas czasami.

Lalka III:

A gdy będziecie mieli ochotę
to zapraszamy jesienią złotą,
żebyście nas odwiedzali.
Będziecie zawsze mile widziani.

(wszyscy się kłaniają)